حسابداران و سایر متخصصان مالی از ابزارها و رویکردهای مختلفی برای نظارت بر عملیات و عملکرد یک شرکت در طول زمان استفاده می کنند. تعریف اولیه حسابداری مالی این است که ثبت، سازماندهی و گزارش معاملات پولی یک شرکت به موقع و دقیق است. اگر در حال برنامه ریزی شغلی در کسب و کار هستید، درک بهترین شیوه ها و استانداردهای این گزارش مهم است. در این مقاله، ما یک تعریف حسابداری مالی ارائه می دهیم، انواع مختلف حسابداری مالی را توضیح می دهیم، اصول زیربنای این شیوه ها را بررسی می کنیم، و مثال هایی را ارائه می دهیم که می توانید از آنها به عنوان مرجع استفاده کنید.
تعریف حسابداری مالی
تعریف حسابداری مالی، با توجه به راهنماهای تجاری بارون، فرهنگ اصطلاحات حسابداری، ویرایش ششم، این است که روش استفاده از رویه های حسابداری پذیرفته شده عمومی برای ثبت و خلاصه کردن معاملات و رویدادهای تجاری است. هم در کانادا و هم در ایالات متحده، بهترین شیوه ها از اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) پیروی می کند که مقررات و استانداردهایی را تعیین می کند. حسابداران مالی وظایف مختلفی از جمله تهیه گزارش ها و صورت های مالی برای اشخاص خارجی مانند سرمایه گذاران و طلبکاران را انجام می دهند. صورت های مالی به ترازنامه ها، صورت های تغییرات و صورت های سود و زیان، از جمله استنادهای مربوطه اشاره دارد.
حسابداری مالی یکی از دو رویکرد اصلی حسابداری است. دیگری حسابداری مدیریت است که شامل بحث های عملیاتی، وظایف تصمیم گیری و تهیه گزارش های سالانه است. یک حسابدار مالی کاملاً با حقایق، اطمینان از صحت و تفسیر عینی داده ها عمل می کند. حسابداران مدیریت این اطلاعات را کاملاً با تکیه بر دقت حسابداران مالی به صورت ذهنی تفسیر می کنند. این دو نوع حسابدار در گزارش های خود به شرکت ها پوشش کاملی می دهند.
مرتبط: ۱۲ وظیفه رایج در چک لیست های حسابداری برای بهره وری
انواع حسابداری مالی
با رعایت استانداردهای GAAP، دو رویکرد وجود دارد که یک حسابدار مالی می تواند برای گزارش اطلاعات از آنها استفاده کند. برخی از شرکت‌ها از هر دو روش استفاده می‌کنند، اگرچه بهترین روش استفاده مداوم از یک روش برای جلوگیری از هرگونه خطر ناهماهنگی است. این روش ها عبارتند از:
حسابداری تعهدی
روش تعهدی شامل حسابداری حرفه ای است که سوابق تمام معاملات شرکت را حفظ می کند. این شامل درآمد و هزینه با استفاده از خطوط اعتباری یا کارت‌ها، حساب‌های بدهکار، و سایر رویدادهای تراکنش است، مانند بازخرید یک پاداش توسط کارمند. حسابداری تعهدی شامل معاملات نقدی است و نمایش کاملی از عملیات کسب و کار ارائه می دهد. حساب های دریافتنی و پرداختنی به این اطلاعات برای نظارت بر صورتحساب و پرداخت ها متکی هستند. حسابدار مالی با نظارت و ثبت هر تراکنش، این حساب ها را با هم تطبیق می دهد.
مرتبط: حسابداری و مدیریت مالی: تعریف و تفاوت
حسابداری نقدی
حسابداری نقدی اغلب مکمل حسابداری تعهدی است. این فقط به معاملات نقدی که کارکنان یک کسب و کار انجام می دهند، مانند هزینه های غذا و سفر می پردازد. کارمند رسیدها را نگه می دارد و این معاملات را به سرپرست خود گزارش می دهد. پس از تایید، این سوابق نزد حسابدار مالی می رود که معاملات را ثبت می کند و حساب را با هم تطبیق می دهد تا این تغییرات را منعکس کند. مگر اینکه یک شرکت به روش کاملاً آنالوگ عمل می کند، مانند بازار کشاورزان که در آن فقط پول نقد می پذیرند، بهتر است از این رویکرد در ارتباط با حسابداری تعهدی استفاده شود.
بیشتر بخوانید: حسابداری بر مبنای نقد چیست؟ (مزایا و مثال ها)
اصول حسابداری مالی
بر اساس قوانین فدرال، ایالتی و بین المللی، اصول مختلفی وجود دارد که از حسابداری مالی پشتیبانی می کند. در حالی که مقررات بسیاری وجود دارد که قوانین تعیین شده ای را تجویز نمی کند، GAAP از مجموعه ای از انتظارات بهترین عملکرد استفاده می کند تا راهی معقول برای استانداردسازی نگهداری سوابق ارائه دهد. این اصول، و قصد حسن نیت که زیربنای آنهاست، ساختاری را فراهم می کند که زیربنای حسابداری مالی است. از جمله مبانی عبارتند از:
- تداوم نگرانی: این فرضیه است که یک واحد تجاری قصد دارد تمام تعهدات معاملاتی خود را به‌زودی انجام دهد. اگر شرکتی قصد انحلال را داشته باشد، این اصل حکم می کند که این مبلغ به وضوح در هر سند مالی نشان داده شود.
- تراز حساب: این امر مستلزم استفاده از رویکرد حسابداری تعهدی به جای ردیابی وجه نقد برای اهداف ثبت اسناد است. این اصل که به عنوان تطبیق نیز شناخته می شود، تضمین می کند که هزینه ها با درآمد با ثبت آنها در زمان وقوع، همسو هستند.
- اهمیت: این افزودنی عملگرایانه به رویه‌های حسابداری است تا اسناد را در هنگام فهرست کردن مبالغ ناچیز، مانند ۰.۲۶ دلار، شفاف‌تر کند. حسابدار اینها را به نزدیکترین مقدار به دلار گرد می کند، سپس آنها را در پاورقی فهرست می کند تا تخصیص این هزینه ها را در طول دوره مشخص کند.
- محافظه کاری: مفهوم این اصل این است که یک شرکت می تواند پتانسیل زیان خود را اعلام کند اما هیچ سود قابل پیش بینی را نشان ندهد. حسابداران اغلب از این قانون پیروی می‌کنند تا وضعیتی را ثبت کنند که در آن نتیجه نامشخص است، زیرا به حسابدار اجازه می‌دهد فعالیت‌های مالی و ریسک‌های صورت‌ها را به تفصیل بیان کند، حتی اگر موقعیت نشان دهنده فرصتی برای کسب سود است.
- افشای کامل: این اصلی است که شرکت ها را ملزم می کند هر گونه اطلاعات حسابداری مرتبط را به وضوح برای وام دهندگان یا سهامداران در صورت های مالی افشا کنند. پاورقی ها و تجزیه و تحلیل های موجود در این گزارش ها به افراد مرتبط با کسب و کار اجازه می دهد تا تصمیمات آگاهانه بگیرند و بررسی کنند که شرکت با حسن نیت عمل می کند.
- شناسایی درآمد: این به الزام یک شرکت برای گزارش درآمد در صورت سود و زیان که دوره مالی مربوطه را پوشش می دهد، اشاره دارد. به طور مؤثر، درآمد را فقط یک بار و در زمانی که اتفاق افتاده است شناسایی می کند.
- هزینه: این امر در مورد مسئولیت های حسابداران برای گزارش شفاف و واضح تعهدات مالی در حال انجام پیچیده و تاکید بر آنها در اسناد مالی اعمال می شود. این به ذینفعان پولی را که در طول دوره خرج کرده اند نشان می دهد و آنها را قادر می سازد تا جریان نقدی شرکت را ارزیابی کنند.
- دوره زمانی: این به ارزیابی سوابق پولی در فواصل منظم مانند هفتگی، ماهانه یا در پایان هر سال مالی اشاره دارد. هدف جلوگیری از ارائه سوابق تکراری یا ناقص توسط شرکت است.
- نهاد اقتصادی: این نشان می دهد که صاحبان یک کسب و کار از یک حفاظ شرکتی برخوردار هستند، به این معنی که کسب و کار و صاحبان؛ واحدهای جداگانه هستند. این تضمین می کند که حسابداران تراکنش های شخصی مالک را کاملاً جدا از حساب های تجاری نگه می دارند.
بیشتر بخوانید: راهنمای اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP)
نمونه هایی از شیوه های حسابداری مالی
چندین صورت حسابداری مالی وجود دارد که هر کدام هدف منحصر به فردی را برای شرکت انجام می دهند. این شامل:
صورت های جریان نقدی
در اینجا مثالی از نحوه استفاده یک شرکت از صورت جریان نقدی آورده شده است:
شرکت Berenter در حال تهیه گزارش فصلی خود برای هیئت مدیره است. حسابدار مالی یک صورت جریان نقدی را برای نشان دادن حرکت دقیق پول در داخل و خارج از کسب و کار در سه ماهه آخر تولید می کند. فرکانس انجام معاملات را نشان می دهد، سودآور بودن شرکت را نشان می دهد و خریدهای بزرگ یا جریان های درآمدی جدید را برجسته می کند. صورت جریان نقدی سرمایه گذاری های شرکت، هزینه های عملیاتی و ساختار مالی آن را برجسته می کند.
حسابدار مالی در Berenter Corp. گزارش های منظمی را ارائه می دهد تا امکان تجزیه و تحلیل مداوم از رفاه پولی شرکت را فراهم کند. پس از آخرین دوره سه ماهه، این بیانیه ارزش خالص ۵۰ میلیون دلار را نشان می دهد. از این مقدار، ۲۰ درصد از سرمایه گذاری ها، ۶۵ درصد از عملیات عادی و ۱۵ درصد باقی مانده از عملیات تکمیلی است که کارکرد اصلی آن را شامل نمی شود، مانند موافقت نامه های مجوز. درآمد عملیاتی بالا نشان می دهد که شرکت بیشتر پول خود را از عملکرد اصلی خود به دست می آورد و رفاه کلی را نشان می دهد .
مطالب مرتبط: راهنمای درک جریان نقدی در مقابل جریان خروجی (با نکات)
صورتهای تغییر حقوق صاحبان سهام
در اینجا مثالی از نحوه استفاده یک شرکت از بیانیه تغییر حقوق صاحبان سهام آورده شده است:
در Berenter Corp.، حسابدار مالی همچنین مسئول گزارش تغییرات حقوق صاحبان سهام یا سهامداران است. این بیانیه به طور مستقیم به تعامل کسب و کار با سهامداران مربوط می شود. هر گونه برداشت از سهام، مانند واگذاری سهام را فهرست می کند. گزارش حاصل نشان دهنده هر گونه سود یا اندوخته انباشته است. از آنجایی که تغییر در حقوق صاحبان سهام بر سود یا زیان خالص تأثیر می گذارد، بیانیه تأثیر تغییر حقوق صاحبان سهام را با حسابداری سود سهام و تصحیح خطاهای دوره قبل تفسیر می کند.
جرمی برنتر، موسس این سازمان، مالک ۲۰ درصد سهام شرکت است و تصمیم می گیرد نیمی از سهام خود را بفروشد و بازنشسته شود. گزارش حقوق صاحبان سهام ابتدا نشان می دهد که ارزش خالص شرکت از ۵۰ میلیون دلار به ۴۵ میلیون دلار کاهش یافته است. در گزارش، حسابدار سود خالص و سود انباشته را کاهش می دهد و برداشت از حقوق صاحبان سهام را ثبت می کند. مرحله بعدی بیان تغییر در پرداخت سود سهام است تا تغییر را منعکس کند. این سند سپس به حسابداری مدیریت برای آنها می رود تا تغییرات لازم بیشتر را تعیین کند.
مطالب مرتبط: ارزش ویژه سهامداران مثبت در مقابل ارزش ویژه سهامداران منفی
صورت درآمد
در اینجا مثالی از نحوه استفاده یک شرکت از صورت درآمد آورده شده است:
پس از خروج آقای برنتر، این شرکت می‌خواهد تعیین کند که با چه سرعتی می‌تواند ۵ میلیون دلاری را که مالک واگذار کرده است، جبران کند. برای ارزیابی این موضوع، حسابدار مالی یک صورت درآمد ایجاد می کند که به عنوان یک شاخص عملکرد عمل می کند. سود، زیان، درآمد و هزینه ها را نشان می دهد. درآمد عبارت است از هر گونه عایدی که مستقیماً از فروش در یک دوره تعیین شده حاصل می شود. هزینه های عملیاتی به هزینه فروش آن کالاها اشاره دارد. سود نشان دهنده عایدی خالص شرکت Berenter در همان دوره است. حسابدار ارزش خالص عایدی را ارائه می دهد و به شرکت اجازه می دهد تا تعیین کند که چقدر سریع می تواند بازیابی شود.
این شرکت دارای استاندارد عملیاتی ۶۵ درصد است، به این معنی که از مبلغی که به دست می آورد، ۶۵ درصد از فروش حاصل می شود. حسابدار مالی قصد دارد از درآمد عملیاتی برای جبران زیان از طریق جمع آوری آن در صندوق ذخیره استفاده کند تا در گزارش حقوق صاحبان سهام آتی نشان داده شود. شرکت Berenter در طول یک دوره سه ماهه به طور متوسط ۵ میلیون دلار درآمد دارد، به این معنی که ۳.۲۵ میلیون دلار از عملیات معمولی درآمد دارد. بر این اساس، برای بازپرداخت کامل ۵ میلیون دلار، شش ماه از چرخه حسابداری نیاز است. در طی این دوره، حسابدار مالی دفاتر شفاف معاملات تجاری را با استفاده از صورت سود و زیان، ترازنامه و سایر گزارش ها نگهداری می کند.
مطالب مرتبط: ۲۰ شغل محبوب مالی (با وظایف و حقوق اولیه)
یک پاسخ